Kościół Świętego Krzyża w Obornikach

Budowla ta została wzniesiona w XIV wieku, przy zastosowaniu tradycyjnej konstrukcji szachulcowej. Została odrestaurowana w 1766 roku dzięki staraniom obornickiej mieszczki Łucji Łoyczykowskiej. Od tego czasu swe oblicze zmieniała, przechodząc remonty w roku 1883 oraz 1914. Kościół ten ma jednonawową formę, z węższym prezbiterium trójbocznie zamkniętym. Z północnej strony przylega do niego zakrystia, a nad kruchtą od zachodu wznosi się wieża, której ściany pokryte są deskami.

Dachy kościoła pokrywa dachówka, natomiast wieża zakończona jest cebulastym hełmem z latarnią, której powierzchnia pokryta jest blachą. Wnętrze kościoła zachwyca różnorodnością stropów, które wykonane zostały z fasetami i mają różną wysokość zarówno w nawie, jak i prezbiterium. Na stropie można podziwiać malowidła z lat dwudziestych XX wieku, a w prezbiterium znajduje się Oko Opatrzności w płomienistej glorii.

Warto zwrócić uwagę na wyposażenie świątyni, które prezentuje styl późnobarokowy i rokokowy, a pochodzi z czasów budowy obiektu. Ołtarz główny zdobi krucyfiks w stylu gotyckim, datowany na połowę XVI wieku, a obok niego znajduje się klęcząca rzeźba Marii Magdaleny z drugiej połowy XVIII wieku. Ołtarze boczne wzbogacone są w późnobarokowe obrazy. Na belce tęczowej można dostrzec napis fundacyjny, który informuje, że „Kościół niniejszy św. Krzyża wybudowano roku pańskiego 1766 kosztem Ł. Łoyczykowskiej.”